Pouco a pouco foi pasando o tempo, e tras dez meses de papelame, debates e suposicións, chegou a hora da acción. E non empezamos con cousa cativa, non, senon ó grande, organizando algo nunca visto en Trazo: ¡Un concerto rock!
E resultou ser unha boa decisión, pois que mellor celebración do comezo da nosa actividade que unha festa. Por suposto, supuxo moito traballo, tanto na preparación coma durante o concerto, pero precisamente dese traballo feito por tódolos membros é do que mais orgullosos podemos sentirnos.
O domingo, xa dende as oito da tarde (e incluso antes) comezou a achegarse xente ata a carpa. Uns por axexar, outros por ver se xa había tortilla e callos, e outros a preguntar polo porquiño que íamos a sortear, de modo que ás dez, cando comezaron as actuacións, xa había unha afluencia de público importante.
Os primeiros en actuar foron Kastomä, que deron fe da profesionalidade de case 10 anos da formación. Foi unha actuación chea de forza que porriba da etiqueta de rock deixou percibir a influencia do punk e sobre todo da entrega e as ganas de facer música.
Chegou despois o turno do evento mais agardado polos mozos de mais idade: O sorteo do porquiño.
O agraciado non vía a hora de telo na casa, e non agardou a que llo levasemos: colleuno no brazado e alá se foi tan contento.
Foi o turno entón de que saltasen ó escenario O Chícharo Sicótico, cunha posta en escena e unha música cun toque mais psicodélico, caracterizado pola simpatía e diversión da que fixeron gala tanto enrriba do escenario como despois entre o público.
A última actuación correu a cargo dos rapaces de Electróxeno, cunha formación de cuarteto ó mais clásico estilo do hard rock e o heavy. Creo que non me trabuco o dicir que, se Kastomä e O Chícharo Sicótico, xunto a outros, son o presente da cultura musical no noso entorno, estes ben poderían ser parte do futuro, pois pese á xuventude tanto do grupo como dos seus integrantes, deixaron moi boas sensacións.
Non rematou a festa aquí, pois as ganas de troula da xente levouna a aguantar aínda unhas horas mais de música, diversión e, finalmente, cando a fame voltou na apretar, doutra ración de tortilla ou callos para quenta-lo corpo.
En definitiva, foi unha noite xenial para todos os que participamos dela, pero creo que non me equivoco se en previsión de anos posteriores me atrevo a dicir que…